โปรดช่วยฉันรักษาตาของฉัน!

เพื่อน ๆ ที่รักฉันละอายใจและอึดอัดใจที่จะขออะไรบางอย่าง แต่สถานการณ์นั้นบังคับให้ฉัน

ฉันขอความช่วยเหลือฉันอายุ 30 ปีฉันมาจาก Chelyabinsk ฉันทำงานเป็นบาริสต้ามา 8 ปีงานของฉันล้าสมัยมันไม่ได้นำความสุขและความสุขมาให้ ฉันอายุ 30 ปีแล้วและงานนี้ไม่มั่นคงและเป็นที่รัก

เงินเดือนของฉันเพียงพอสำหรับความต้องการที่เป็นของเหลวและการจ่ายเงินกู้ฉันมีสายตาที่ไม่ดีและตอนนี้มันเริ่มแย่ลงแล้วคือ -4 และใน 2 ปีก็ลดลงเหลือ -6 ฉันต้องการการแก้ไขด้วยสายตาด้วยเลเซอร์เพื่อไม่ให้เสียไปเลย

ฉันใฝ่ฝันที่จะทำงานเป็นพนักงานต้อนรับทางรถไฟและคุณก็ต้องการวิสัยทัศน์ที่ยอมรับได้มากถึง -1 และมันก็เกิดขึ้นเมื่อฉันต้องการไปถึงที่นั่นพวกเขาส่งฉันไปที่คณะกรรมการการแพทย์พวกเขาบอกฉันว่าสายตาของฉันแย่มาก จักษุแพทย์ของฉันยืนยันในการแก้ไขการมองเห็นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการเสื่อมในการมองเห็นแบบขนานทำให้เกิดอาการไมเกรนอย่างต่อเนื่องและเนื่องจากการดำเนินการฉันสามารถปรับปรุงชีวิตของฉันได้งานที่ดีขึ้นเพราะฉันรักรถไฟมาตั้งแต่วัยเด็กและใฝ่ฝัน รถไฟไซบีเรียน

จำนวนเงิน 65,000 รูเบิลไม่ดีสำหรับฉันพวกเขาไม่ให้เงินกู้ฉันฉันคิดว่าจะเปลี่ยนงานด้วยเงินเดือนที่สูงขึ้น ฉันต้องการรับงานใน บริษัท ของรัฐที่จะชี้นำชีวิตของฉันไปในทิศทางที่ดีขึ้นชำระหนี้เงินกู้จำนองและอยู่ได้โดยปราศจากมัน แต่สำหรับสิ่งนี้ฉันต้องปรับปรุงวิสัยทัศน์ของฉัน

ฉันเข้าใจว่าฉันเป็นเด็กหนุ่มที่ขยัน แต่ฉันก็ไม่มีใครให้ยืมได้ เพื่อน ๆ ที่สนับสนุนฉันในเรื่องนี้มีไม่มาก แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่จะไม่เผยแพร่คำอุทธรณ์ดังกล่าว มโนธรรมไม่อนุญาตให้ผู้อื่นขอเงินเพราะพวกเขาคิดว่าฉันรักงานปัจจุบันของฉันและเอกสารและสินเชื่อที่มีอยู่ไม่อนุญาตให้รับเงินเป็นเครดิต

ฉันเป็นเด็กกำพร้าคุณยายพาฉันขึ้นมาฉันได้รับอพาร์ทเมนต์จากพ่อแม่ของฉัน แต่มันอยู่ในอาคารฉุกเฉินและดังนั้นฉันจึงต้องใช้เงินกู้ยืมเพื่อครอบคลุมค่าสาธารณูปโภคและดังนั้นอพาร์ตเมนต์จึงอยู่ในสภาพทรุดโทรมเพราะมี ไม่มีเงินสำหรับการซ่อมแซม เงินเดือนทั้งหมดไปกู้ยืมและเพื่อชีวิตที่ไหลน้อย ผมละอายใจ. ฉันขอความช่วยเหลือ

ความฝันของฉันคือการได้รับงานฝันและเริ่มต้นบล็อกเกี่ยวกับการทำงานเป็นผู้ดูแลทางรถไฟ

ฉันจะมีความสุขถ้าคุณจะใช้ปุ่ม [ช่วยด้วยการกระจาย] เพื่อแบ่งปันโครงการของฉัน!