จากเถ้าถ่านสู่ความหวัง: การเดินทางเอาชีวิตรอดจากฉนวนกาซา

เรียนท่านผู้ใจดีทุกท่าน

เราเป็นครอบครัวขยายที่มี 17 คน รวมถึงลูกห้าคนที่อายุต่ำกว่า 5 ขวบและพ่อแม่ของฉันที่อายุ 50 ปลายๆ เราเป็นผู้ลี้ภัยอยู่ในห้องขนาด 4 x 3 เมตร บนหลังคาซึ่งทำหน้าที่เป็นห้องนอน ห้องนั่งเล่น และห้องครัว ภายในห้องเล็กๆ บนชั้นดาดฟ้าของเราในราฟาห์ เรายึดมั่นในความหวังท่ามกลางซากปรักหักพังของบ้านที่พังทลายทางตอนเหนือของฉนวนกาซา

ฉันชื่อมะห์มุด ซูบี ฉันเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่มีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะเห็นเด็กๆ เจริญรุ่งเรืองแม้จะมีเงาแห่งความขัดแย้งก็ตาม เปลวไฟแห่งสงครามทิ้งเราไว้เพียงแต่ขี้เถ้า ศูนย์ฟื้นฟูที่เคยมีชีวิตชีวาของเราตอนนี้กลายเป็นความทรงจำในซากปรักหักพัง

เมื่อฉันยืนอยู่ต่อหน้าคุณ ความรับผิดชอบต่อการอยู่รอดของครอบครัวก็ตกหนักบนไหล่ของฉัน ห้าเดือนที่ผ่านไป พ่อแม่ของฉัน พี่น้องห้าคน และฉันต้องเผชิญกับความไม่แน่นอนในแต่ละวัน ชีวิตความเป็นอยู่ของเราสูญเสียไปกับความวุ่นวายของสงคราม

เรื่องราวของเราไม่ใช่นิทาน มันเป็นข้อพิสูจน์ถึงความยืดหยุ่นและจิตวิญญาณที่ยั่งยืนของครอบครัว ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ฉันขอร้องคุณผู้อ่านที่รัก มาร่วมเขียนเรื่องราวของเราใหม่ ความมีน้ำใจของคุณอาจเป็นสัญญาณนำทางเราไปสู่วันพรุ่งนี้ที่สดใสยิ่งขึ้น

ขอให้เราสานต่อบทใหม่ที่เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ ความหวัง และการสนับสนุนอย่างแน่วแน่ การบริจาคของคุณสามารถเปลี่ยนเรื่องราวของเราให้กลายเป็นชัยชนะและความยืดหยุ่นได้ คุณจะเป็นผู้เขียนเรื่อง "happily ever after" ของเราหรือไม่? ปากกาอยู่ในมือของคุณ ให้ความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจมาขีดเขียนอนาคตของเรา

ด้วยความซาบซึ้งใจ

มาห์มูด ซูฟี

เงินทุนนี้จะถูกใช้เพื่อช่วยฉันเลี้ยงดูครอบครัวเพื่อให้เราทุกคนมีชีวิตรอด

ฉันคงจะดีใจมากหากคุณคลิกที่ปุ่ม [ช่วยเหลือด้วยการแบ่งปัน] เพื่อแบ่งปันเกี่ยวกับโครงการของฉัน!